Manke Bep

Even had ik iets anders aan mijn hoofd dan het naderende einde van mijn startperiode bij het UWV want toen ik dinsdagavond nietsvermoedend aan tafel achter mijn laptopje zat zag ik vanuit mijn ooghoek iets vallen en kort daarop hoorde ik een doffe klap. Het bleek Beppie te zijn die van onze open trap in de woonkamer zo'n 2 meter recht naar beneden viel. Niet over de treden dus, maar via de achterkant. Blijkbaar was ze de trap opgeklommen en ergens bovenaan op een trede in slaap gevallen want we hoorden niks. Nou klom ze de laatste tijd wel vaker de trap op en begon dan daar te piepen omdat ze niet meer terug naar beneden durfde. Waarom ga je er dan op vraag je je dan af?? maar goed. Ze viel dus echt keihard en ik sprong gelijk op van mijn stoel. Het beessie krabbelde piepend overeind en dook weg onder de tafel. Ik pakte haar daar snel vandaan en hield haar tegen me aan om haar vervolgens eens goed te bekijken. Ze was mega geschrokken en trilde als een rietje. Toen ik haar op dr pootjes neerzette zag ik dat ze niet goed kon lopen en ze reageerde ze super suf. Ik belde dus gelijk de dierenarts en een half uur later mochten we komen. Natuurlijk sprong ik direct in de auto. Ze zoeken het maar uit: dit is een noodgeval!! Het beessie was zo suf en viel bijna in slaap in de auto. Ik raakte er helemaal van in paniek omdat ik bang was dat ze hersenletsel of zo zou hebben doordat ze zo reageerde. Sam zat bij me in de auto en begon ook te huilen doordat ik hem bang maakte door mijn reactie.

Toen we aankwamen bij de dierenarts vertelde de assistente ons dat het een natuurlijke reactie van het lichaam is dat ze zo suf reageren en dat dat normaal is, dat stelde ons gerust.

Toen we aan de beurt waren om de spreekkamer in te komen ging het nog niks beter. We hebben een erg lieve dierenarts die Beppie helemaal nakeek en haar een pijnstillende spuit gaf. Sam draaide hierbij zijn hoofd even om maar Beppie had het niet eens door en gaf geen kik. Toen moesten we weer even wachten omdat ze nog een foto wilde maken omdat ze het niet helemaal vertrouwde met haar achterpootje. Eerst werden er nog 2 andere dieren geholpen. Een meisje met een cavia in een handdoek en een man met een teckel die Frodo heette. De cavia kwam niet meer levend naar buiten en het kleine meisje was erg verdrietig, zo zielig. De teckel kreeg koortsremmers. Eindelijk was Beppie aan de beurt voor de foto. Daar mochten wij natuurlijk niet bij zijn dus de assistente en de dierenarts namen haar mee. Het duurde best lang, dat wachten. Uiteindelijk mochten we komen kijken naar de röntgenfoto. Er was niet heel duidelijk een breuk te zien dus de grote botten daar is niks mee aan de hand. Het leek erop dat ze heel veel geluk heeft gehad maar omdat jonge dieren dus nog groeischijven hebben die erg lijken op breukjes kan het zijn dat er in een van die groeischijven een scheurtje zit. We hebben een afspraak gemaakt voor vrijdag om op controle te komen en we kregen zelf pijnstiller mee voor haar. Het arme beest bleef suf en trillen en lag alleen maar op schoot of in haar mandje en weigerde een plasje te gaan doen buiten in de tuin. s' Nachts durfden we haar niet samen met Zusje in de bench te doen dus hebben we haar mandje mee naar boven genomen en naast ons bed gezet. Eerst lag ze lekker bij me in bed op mijn buik en toen ze eenmaal rustig was legde in haar in haar mandje met een schattig roze dekentje erover. Het was net een baby in een wiegje die je 's nachts goed in de gaten wilt kunnen houden. Om 4 uur 's nachts begon de baby te piepen en heb ik haar en naar beneden en in de tuin gezet. En ja, ze plaste. Ze zakte wel door haar achterpootje tijdens het bukken, zo zielig. Na het plassen weer terug naar boven. Ze trilde weer dus kwam ze weer eerst op mij liggen om rustig en warm te worden waarna ik haar weer in haar mandje legde. Baby sliep weer verder.

Gisteren overdag ging het nog niet echt veel beter dus ik belde maar weer de dierenarts om te vragen wanneer er verbetering te verwachten was. Van de assistente mochten we de pijnstiller al geven en 2 uurtjes na het geven van de pijnstiller begon Beppie een beetje op te knappen. Er kwam weer wat meer activiteit in het beessie. Al hinkelt ze nog wel om haar pootje te ontlasten. Vannacht weer bij ons gelegen en weer om 4 uur gepiest in de tuin. Vanmorgen ging ze zelfs spelen op 3 pootjes. Dus ietsje beter gaat het wel. Maar het pootje gebruikt zij niet. Nu maar afwachten dus wat de dierenarts er morgen over te zeggen heeft. Heb namelijk ook geen idee wat er gaat gebeuren als er dus wel een scheurtje in die groeischijf zou zitten. Het enige wat ze wel verteld heeft is dat in dat geval het pootje niet meer zal groeien. Gelukkig heeft ze er nog 3 en als ze er verder dan geen pijn meer aan heeft houden wij net zoveel van haar. Sam begon gelijk over de film epic waarin een mopshondje Ozzy zit die 3 pootjes heeft en een oog mist. Een onwijs lelijk hondje maar zo aandoenlijk en grappig en schattig dat je er wel van moet houden. Sam zei dus: Ozzy uit epic heeft ook maar 3 poten en die is ook schattig dus als Beppie dr pootje niet meer goed komt dan vind ik haar ook nog steeds even lief. Gelukkig maar. Ik had niet anders verwacht.