Wat een grafnacht zeg... Lig je in zo'n kutbed kut te slapen word je wakker van je zoon die aan t spoken is. Hij huilt dat hij zich niet lekker voelt en hoofdpijn en buikpijn heeft en daardoor niet kan slapen. Dus para gegeven en hij wilde bij mij in bed. René weigerde echter nog een keer in Sam zijn bed te gaan liggen dus werd het met zijn 3tjes in de twijfelaar, lekker knus (ahum). Mijn reet hing gewoon uit t bed op een gegeven moment. Mijn onderrug was ook aan het vergaan dus om 7 uur had ik er genoeg van en ik bedacht me dat t misschien beter was om er maar uit te gaan en een flinke boswandeling met mijn honden te gaan maken, dat zou me goed doen.
Ik trok een legging aan onder mijn nachtpon en een vestje erover. Honden waren natuurlijk reuze enthousiast en we gingen op pad, de berg op. Maar aangezien hier gisteren en vannacht de moesson was, was het bos drassig en modderig. Dat in combinatie met de berg met shuine stukken maakte dus dat ik uitgleed in de drek. Ik viel best hard op mijn rechter bovenbeen en ik moest eigenlijk wel een klein beetje huilen en wilde naar mijn mammie. Ik had echt pijn. en nu nog steeds. Gelijk was ik er klaar mee. De honden hadden toch alles al gedaan dus we gingen terug naar de caravan, waar iedereen nog in een diepe ontspannen slaap verkeerde terwijl ik, de zombie nu ook nog eens pijn had en onder de modder zat en heel zielig was. Ik voel me soms echt een Bridget Jones man. Nog maar 2 nachtjes slapen en dan mag ik weer naar mijn huis en mijn bed. Volgend jaar misschien toch maar manlief zijn idee volgen en een weekje naar de costa del sol.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten