Kersemus in huize Kakelbont

Sinterklaas is weer met zijn stoomboot naar Spanje en daarom was het in huize Kakelbont op 6 december tijd om de boom (plastic nep ding van 10 euro bestaande uit 3 delen) van de zolder te trekken.
Storm was vrij op 6 december en hij wilde graag helpen.

Eerst hebben we de boom naast de trap gezet maar dat leek me bij nader inzien toch niet zo'n goede plaats ivm met de katten die dan vanaf de trap naar de ballen e.d gaan hengelen dus toen moest een volledig opgetuigde boom verplaatst worden naar de andere kant van de kamer, bovenop de kattenbakken, naast de paarse kast, precies zoals vorig jaar. Hier staat hij prima! Het was alleen even best wel een gedoe om hem daar heel te krijgen en dat hij ook bleef staan. Dus René en ik hebben de Tiny en Lau kersemus-act even half nagespeeld (zonder K dan).

Miertje Kakelbont heeft natuurlijk wel een echte kakelbonte boom, die ik graag met jullie wil delen.
Ik heb kerstballen omhaakt vorig jaar en deze hangen er ook dit jaar weer in te pronken.
Ook heb ik de afgelopen weken zelf kleurrijke kersthangers gehaakt en gevuld met vulling die er nu in hangen.
Bij de action kocht ik het schattige hondje en de eland in de auto. Dat waren de enige 2 nieuwe dingen die ik dit jaar heb aangeschaft voor de boom. Ik kom niet vaak dingen tegen die ik echt leuk vind voor in mijn kermisboom.

Eigenlijk hou ik niet zo van kerst, al zou je dat zo niet zeggen als je mijn uitbundige boom ziet. De boom en de gezellige versieringen vind ik ook wel leuk en sfeervol maar waar ik een hekel aan heb is het verplichte gezellig doen met familie (die geen kinderen hebben) en van mijn hoogbegaafde ADHD-kinderen met sensorische integratiestoornis verwachten dat ze 2 uur stil op een stoel blijven zitten omdat ze dat 1 keer per jaar, volgens hun best moeten kunnen. (Sowieso wordt alles wat verplicht is al gelijk een stuk minder leuk)
Ze kunnen normaal al niet aan tafel blijven zitten als we gewoon thuis de avondmaaltijd gebruiken en daar maximaal 20 minuten mee bezig zijn, laat staan als er met kerst zo'n druk op hen wordt gelegd.
En als ze dan van tafel gaan en door familie elke keer terug worden geroepen, op een niet al te vriendelijke manier, dan irriteer ik me daaraan. Ik irriteer mij niet eens zo zeer aan mijn kinderen maar aan het feit dan anderen zich aan mijn kinderen irriteren. En aan het feit dat ze niet willen/kunnen begrijpen dat ze het niet kunnen. Dat het dus geen onwil is maar onkunde. Je gaat toch van iemand met een dwarslaesie ook niet verwachten dat hij 1 keer per jaar kan lopen? of van iemand met slechte ogen, dat hij een keer per jaar zonder bril of lenzen kan lezen? Geef die kids gewoon een alternatief, iets waar een beeldscherm aan te pas komt is vaak al genoeg, dan heb je er vaak geen kind meer aan.
Maar ik voel gewoon dat sommige mensen binnen mijn familie vinden dat het aan ons ligt, dat wij de slechte opvoeders zijn. Natuurlijk moeten de kinderen zich ook kunnen gedragen en kunnen aanpassen maar sommige dingen zijn gewoon niet mogelijk. Met kinderen erbij vier je kerst sowieso toch al anders als met alleen volwassenen? En om nou de hele tijd op je beperkingen gewezen te worden door familie vind ik gewoon niet aardig. Ik had ook gehoopt op meer begrip van mijn eigen familie. Ik heb het al zo vaak uitgelegd maar het komt op de een of andere manier niet aan. En zo zie ik ieder jaar op tegen de kerst. En die stress die begint al ver van te voren. Reken maar dat mijn gevoelige kinderen die stress ook oppikken. Daarom doen wij het dit jaar anders. Geen verplichte familiediners. Geen verplicht stil op je aars zitten. Wat een opluchting! Dit jaar komt mijn vriendinnetje Caroline met haar Austalische lover op de 2de kerstdag bij ons eten. Zij houdt van kinderen en begrijpt mijn kinderen wel, zal ze nooit op een vervelende belerende toon toespreken. En de eerste kerstdag zijn we met zijn 3tjes want René moet werken
Het lijkt mij pas echt vrede op aarde als ik me niet heel de dag zwaar in de makiage, in de beste outfit ever hoef te lopen op te winden over wat ze van mijn stuiter-kinderen vinden.

Dus misschien houden we dan wel pyjamakerst of zo.