Heupkopresectie Beppie

Afgelopen woensdag was het zover en ging onze Beppie onder het mes in Sleeuwijk.

We zijn erg blij dat we voor deze dierenkliniek gekozen hebben. Want niet alleen waren we een stuk minder geld kwijt, we konden door de glazen deuren van de O.K alles zien wat er gebeurde. Ik heb dan ook echt zitten kijken dat er gebeiteld werd in haar bot op een gegeven moment. We mochten gelijk na de operatie bij haar, zo super fijn. Ze was toen wel zielig aan het piepen en zingen en wij konden haar aaien en troosten.

Het is echt bizar hoeveel instrumenten eraan te pas komen om dat vel open te houden en wat voor priegelwerk dat opereren is bij zo'n klein hondje. Het was een alleraardigste dierenarts en ook de rest van het personeel was super vriendelijk. En het belangrijkste: alles is goed verlopen! De operatiedag zelf hebben we natuurlijk heel veel geknuffeld en heeft Beppie heel veel geslapen maar de dag erna werd ze alweer super actief wakker en rende alweer op 3 pootjes door de kamer heen. Over 2 weken mogen de hechtingen eruit gehaald worden bij onze eigen dierenarts en daarna moet ze hydrotherapie. Wat zoiets betekent als zwemmen in bad. Aangezien we geen bad hebben zoeken we dus nog iemand in de buurt met een bad, waar wij onze Beppie in mogen laten zwemmen..hahaha.

hier wordt beppie dr kontje kaal geschoren... ahhh

de operatie is begonnen

na de operatie lag Beppie onder een deken op een warmhoudmatje om weer op temperatuur te komen. Toen haar temperatuur goed was mocht ze mee naar huis.

ook de bekende kuikentjes lamp moest haar lekker warm houden

en de volgende dag is alleen nog het litteken en haar loopje een bewijs van wat er met haar gebeurd is.

Wel nog antibiotica en pijnstilling natuurlijk.






oh ja, helaas ben ik niet uitgenodigd om mee te komen draaien op het kinderdagverblijf waar ik had gesolliciteerd. Echt balen, maar er komt voor mij vast nog iets heel erg leuks, ooit.

everybody loves Beppie

deze post kreeg Beppie van Clarissa, een snailmailmaatje die ik ken via Instagram

Deze post kreeg Bep van Alette, ook wel bekend als @letscandy op Instagram.

Deze post kregen we van Sandie beter bekend als @sandiejalalian op Instagram

Gisteren was een goed postdag!

Zeker voor onze Bepster.
Ook ik kreeg nog een erg lief kaartje van Annie voor mezelf.

Ze ontving allemaal lieve post van hele lieve meelevende Instagrammers.

Ik ben verslaafd aan Instagram, ik heb er mensen leren kennen die net zo zijn als ik terwijl ik altijd heb gedacht dat ik de enige was. Mensen die ook houden van retroshit, kleur en hysterie.

Wat ik vooral grappig vond in het begin is dat die mensen vaak ook van haken houden, net als ik.

Je zoekt leuke foto's op op een # met daar achter een woord waarvan je wel eens foto's wil zien en dan klik je op de foto's die je leuk vindt, je kijkt wie ze heeft gemaakt en of die gene nog meer leuke foto's heeft in je smaak en als dat zo is besluit je die persoon te volgen zodat je als je Instagram opent je de foto's van degenen die je volgt kan bekijken.

Door Instagram kwam ik voor het eerst in contact met het fenomeen snailmail en daar heb ik mijn snailmailmaten ook vandaan.

Inmiddels snailmail ik nu al een jaar.

Maar soms ontvang je opeens post van mensen waar je nog nooit mee geschreven hebt.

Zo ontving ik een poosje terug een handgemaakte stempel met mijn logo erop van @readkapke en gisteren kreeg ik van Sandie dat schattige doosje met die vilten mopsjes een kraal en een klein hondje.

Zo lief dat mensen zo meeleven met de kleine Bep.

De beschermengel die we ontvingen van Alette hangt nu aan de bench en de kluifjes zijn al gelijk door Zusje en Beppie dankbaar in ontvangst genomen.

En het schattige kaartje van Clarissa met de zakjes koekjes voor Beppie en Zusje, zo lief.

Dank jullie wel allemaal.

Instagram is the best.
en
everybody loves Beppie zo blijkt.
Kom je ook op instagram en wil je weten hoe t met mijn hondjes is? zoek dan op #zusjespam en #beppiespam daar vind je hun foto's.
Benieuwd naar ons eerste, veel te jong overleden mopsenkind? zoek dan ook op #koosjespam

operatie week later in Sleeuwijk

Ik kreeg vanmorgen weer een appje van de Fokker die zo zweert bij de dierenartsen in Sleeuwijk en ook op Instagram kreeg ik veel goede berichten over hun. De twijfel sloeg dus weer toe en daar heb ik zo'n hekel aan. Ik heb nogmaals op hun site gekeken en ik kreeg er toch een beter gevoel bij en heb ze nogmaals gebeld om te vragen of we de operatie daar kunnen laten doen. Zij belden net terug. Ze hebben  nu met 2 artsen de originele foto bekeken en kwamen ook tot de conclusie dat als er niks aan gedaan wordt er sowieso artrose zou optreden en dat dus de heupkopresectie het beste is wat kan gebeuren. Bij hun kan het echter pas volgende week woensdag. Bij deze dierenkliniek mag je echter bij t onder narcose gaan zijn en daarna kun je als je wil achter glas de operatie volgen en zodra je dier naar de recovery gaat mag je er gelijk bij zijn omdat ze van mening zijn dat het eigen baasje beter is in het troosten van het dier dan hun. Dit zijn allemaal punten waar ik mij veel prettiger bij voel. De operatie ga ik ook zeker bekijken, het duurt een uurtje. Vanmorgen heb ik op YouTube een filmpje gekeken van een heupkopresectie bij een kat. Ik kan daar wel tegen, vind operaties op tv ook altijd wel boeiend behalve dan als het in ogen is. In Dordrecht zou ik haar om kwart voor 9 brengen en bij de narcose mag je er dan ook wel bij zijn maar daarna moet je weg en mag je je dier pas weer om 4 a 5 uur komen ophalen. Nu hoef ik er pas om half 11 te zijn en kunnen we waarschijnlijk, als alles goed verloopt om 13 uur alweer weg. Mijn gevoel zegt gewoon dat dit beter is en ik volg mijn gevoel maar. Straks maar even wat meer pijnstilling vragen aan onze eigen dierenarts want die zou ook nog bellen. Die zal het er wel niet mee eens zijn maar ja, tis ons beessie hoor.

Verder gaat t best wel goed met Bepster hoor. Ze zit alleen steeds in amazonezit zeg maar als een soort van diva op een chez longe met dr zere pootje onderlangs geschoven. Ze probeert te spelen en soms hebben we moeite om haar rustig te houden dan stoppen we haar maar even in de bench en dan gaat ze wel slapen. Piesen en poepen doet ze in de achtertuin want hele wandelingen is natuurlijk niet goed. Ze is echt al bijna zindelijk. Heel af en toe nog eens een plasje of een klein drolletje ergens.Meestal op de mat voor de deur, die kan zo de was in dus no problem. Maar meestal tikt ze met haar pootje tegen het kattenluikje aan als ze naar buiten wil en dan rennen we naar de deur om deze open te doen. Zusje laten we dus alleen uit, ook wel saai hoor met 1 hondje. Het is even niet anders.

Toch een operatie voor Beppie

Arme Bep, wat hebben we een zorgen om dit lieve kleine wezentje.

Wat voel ik me schuldig dat ik niet heb voorkomen dat ze van de trap lazerde.

Inmiddels ligt er een ikea rolkussen tussen de eerste en de tweede trede van onze open trap in de woonkamer om te voorkomen dat ze er nog op kan klimmen want ze had zich er alweer aan gewaagd met dr gebroken heupkopje, gek beest.
Ja gebroken heupkopje, je leest het goed.
Vrijdag zijn we voor controle naar de dierenarts geweest en is er weer een foto gemaakt omdat ze nog steeds haar pootje niet gebruikte en nu was het duidelijk te zien dat er een breuk was in haar heupkop.
De dierenarts zou overleggen met de specialisten in Dordrecht en me daarna terug bellen.
Ze belde dezelfde avond nog terug met het verhaal dat er geen pin in gezet kon worden omdat het te klein is. Rust alleen zou het ook niet goed mee komen dus een heupkopresectie was de juiste keuze.

Vandaag heb ik de originele röntgenfoto's opgevraagd en deze doorgemaild naar de dierenarts in Sleeuwijk waar de fokker waar we onze hondjes vandaan hebben zo tevreden over is. Vrijdag had ik namelijk een foto die ik gemaakt had met mijn mobieltje naar hun doorgemaild en kreeg ik als antwoord dat het een onduidelijke foto was maar dat het volgens hem met rust ook wel goed zou kunnen komen. Opereren kon immers altijd nog. Maar nu ik de goede originele foto stuurde antwoordde hij met het verhaal dat hij niet op de stoel van een collega wilde gaan zitten en dat we als we zijn advies wilden we met de patiënt langs moesten komen. Ik dus maar gaan bellen met die dierenarts in Dordrecht waar onze dierenarts contact mee had gehad. Die zegt: heupkopresectie zo snel mogelijk! Ze halen het heupkopje dan weg en de spieren nemen de taak over, ze zal er snel alles weer mee kunnen doen. Zij hebben veel ervaring met dit soort "gevallen" en zijn gespecialiseerd in orthopedie. Hij weet zeker dat dit niet vanzelf goed kan komen met rust. Als het al goed aan elkaar zou groeien, wat hij niet verwacht, dan zou ze al snel artrose krijgen omdat dit gebied niet goed doorbloedt wordt.Dan is een operatie alsnog nodig. Dus voor aanstaande woensdag hebben we een afspraak gemaakt. Om kwart voor 9 moet ik er zijn en dan mag ik erbij blijven totdat ze slaapt. Wat een toestand.

Manke Bep

Even had ik iets anders aan mijn hoofd dan het naderende einde van mijn startperiode bij het UWV want toen ik dinsdagavond nietsvermoedend aan tafel achter mijn laptopje zat zag ik vanuit mijn ooghoek iets vallen en kort daarop hoorde ik een doffe klap. Het bleek Beppie te zijn die van onze open trap in de woonkamer zo'n 2 meter recht naar beneden viel. Niet over de treden dus, maar via de achterkant. Blijkbaar was ze de trap opgeklommen en ergens bovenaan op een trede in slaap gevallen want we hoorden niks. Nou klom ze de laatste tijd wel vaker de trap op en begon dan daar te piepen omdat ze niet meer terug naar beneden durfde. Waarom ga je er dan op vraag je je dan af?? maar goed. Ze viel dus echt keihard en ik sprong gelijk op van mijn stoel. Het beessie krabbelde piepend overeind en dook weg onder de tafel. Ik pakte haar daar snel vandaan en hield haar tegen me aan om haar vervolgens eens goed te bekijken. Ze was mega geschrokken en trilde als een rietje. Toen ik haar op dr pootjes neerzette zag ik dat ze niet goed kon lopen en ze reageerde ze super suf. Ik belde dus gelijk de dierenarts en een half uur later mochten we komen. Natuurlijk sprong ik direct in de auto. Ze zoeken het maar uit: dit is een noodgeval!! Het beessie was zo suf en viel bijna in slaap in de auto. Ik raakte er helemaal van in paniek omdat ik bang was dat ze hersenletsel of zo zou hebben doordat ze zo reageerde. Sam zat bij me in de auto en begon ook te huilen doordat ik hem bang maakte door mijn reactie.

Toen we aankwamen bij de dierenarts vertelde de assistente ons dat het een natuurlijke reactie van het lichaam is dat ze zo suf reageren en dat dat normaal is, dat stelde ons gerust.

Toen we aan de beurt waren om de spreekkamer in te komen ging het nog niks beter. We hebben een erg lieve dierenarts die Beppie helemaal nakeek en haar een pijnstillende spuit gaf. Sam draaide hierbij zijn hoofd even om maar Beppie had het niet eens door en gaf geen kik. Toen moesten we weer even wachten omdat ze nog een foto wilde maken omdat ze het niet helemaal vertrouwde met haar achterpootje. Eerst werden er nog 2 andere dieren geholpen. Een meisje met een cavia in een handdoek en een man met een teckel die Frodo heette. De cavia kwam niet meer levend naar buiten en het kleine meisje was erg verdrietig, zo zielig. De teckel kreeg koortsremmers. Eindelijk was Beppie aan de beurt voor de foto. Daar mochten wij natuurlijk niet bij zijn dus de assistente en de dierenarts namen haar mee. Het duurde best lang, dat wachten. Uiteindelijk mochten we komen kijken naar de röntgenfoto. Er was niet heel duidelijk een breuk te zien dus de grote botten daar is niks mee aan de hand. Het leek erop dat ze heel veel geluk heeft gehad maar omdat jonge dieren dus nog groeischijven hebben die erg lijken op breukjes kan het zijn dat er in een van die groeischijven een scheurtje zit. We hebben een afspraak gemaakt voor vrijdag om op controle te komen en we kregen zelf pijnstiller mee voor haar. Het arme beest bleef suf en trillen en lag alleen maar op schoot of in haar mandje en weigerde een plasje te gaan doen buiten in de tuin. s' Nachts durfden we haar niet samen met Zusje in de bench te doen dus hebben we haar mandje mee naar boven genomen en naast ons bed gezet. Eerst lag ze lekker bij me in bed op mijn buik en toen ze eenmaal rustig was legde in haar in haar mandje met een schattig roze dekentje erover. Het was net een baby in een wiegje die je 's nachts goed in de gaten wilt kunnen houden. Om 4 uur 's nachts begon de baby te piepen en heb ik haar en naar beneden en in de tuin gezet. En ja, ze plaste. Ze zakte wel door haar achterpootje tijdens het bukken, zo zielig. Na het plassen weer terug naar boven. Ze trilde weer dus kwam ze weer eerst op mij liggen om rustig en warm te worden waarna ik haar weer in haar mandje legde. Baby sliep weer verder.

Gisteren overdag ging het nog niet echt veel beter dus ik belde maar weer de dierenarts om te vragen wanneer er verbetering te verwachten was. Van de assistente mochten we de pijnstiller al geven en 2 uurtjes na het geven van de pijnstiller begon Beppie een beetje op te knappen. Er kwam weer wat meer activiteit in het beessie. Al hinkelt ze nog wel om haar pootje te ontlasten. Vannacht weer bij ons gelegen en weer om 4 uur gepiest in de tuin. Vanmorgen ging ze zelfs spelen op 3 pootjes. Dus ietsje beter gaat het wel. Maar het pootje gebruikt zij niet. Nu maar afwachten dus wat de dierenarts er morgen over te zeggen heeft. Heb namelijk ook geen idee wat er gaat gebeuren als er dus wel een scheurtje in die groeischijf zou zitten. Het enige wat ze wel verteld heeft is dat in dat geval het pootje niet meer zal groeien. Gelukkig heeft ze er nog 3 en als ze er verder dan geen pijn meer aan heeft houden wij net zoveel van haar. Sam begon gelijk over de film epic waarin een mopshondje Ozzy zit die 3 pootjes heeft en een oog mist. Een onwijs lelijk hondje maar zo aandoenlijk en grappig en schattig dat je er wel van moet houden. Sam zei dus: Ozzy uit epic heeft ook maar 3 poten en die is ook schattig dus als Beppie dr pootje niet meer goed komt dan vind ik haar ook nog steeds even lief. Gelukkig maar. Ik had niet anders verwacht.

#beppiespam

#beppiespam is mijn nieuwe hobby, omg wat is dat toch schattig zo´n kleine mopsenpup!
Zusje heeft haar ook al helemaal geaccepteerd. Ze slapen ´s nachts samen in de bench en ik hoor geen piepje, niks. Als ik smorgens beneden kom dan worden ze wakker. Dat was wel anders met Zusje toen die pup was. Zusje krijste als een psychopatische gremlin de hele toko bijelkaar om 5 uur ´s morgens. Wij dachten nog: oordoppen in en negeren dan leert ze het wel af, maar dat hielp niet. Toen zei een moeder op school tegen me dat je dr dan effe flink moet laten schrikken door een harde klap op de bench te geven en NEE te roepen of iets dergelijks. Dat hebben we toen gedaan en warempel, binnen een paar dagen was het hele probleem opgelost. Soms is de oplossing zo simpel dus.
Zusje heeft noooooit iets in haar bench gedaan maar Beppie wel hoor. De afgelopen nachten heeft ze wel een paar keer een plasje gedaan, netjes op t krantje wat erbij ligt. Toen ik vanmorgen voelde of het dekentje nog droog was taste mijn handje opeens in iets anders dan een plasje, tja das t risico van het vak zullen we maar zeggen: shit happens, doe je niks aan.
Van de week ook onder het eten , zegt Sam in eens dat er poep ligt. Heb je net gelopen met die stinkende drollendraaiers doet kleine Bep niks en onder t eten gaat ze naast de tafel zitten schijten. Maar goed, ik ruim t op en eet rustig verder hoor, kan gebeuren, t is nog maar een baby. En wat voor een. Mopsen staan al bekend om hun aanhankelijkheid maar als je net bij je vertrouwde omgeving bent weggerukt en in huize kakelbont terecht bent gekomen is dat wel effe een overgang natuurlijk. Bep achtervolgt me dan ook waar ik ook ga. En Zus houdt t allemaal van een afstandje in de gaten, of hobbelt gezellig mee erachteraan. Als ik in de keuken ben staat Bep ook naast me en kijkt me met van die puppyogen aan, zoals alleen echte puppies dat kunnen, alsof ze wil zeggen:" pak me dan op, ik wil kroelen!!" Dat kan je dan natuurlijk niet weerstaan dus steeds als ik mezelf weer eens probeerde nuttig te maken eindigde ik met een puppy op schoot op de bank. Op schoot slapen vind ze het fijnst. Mopsen houden heel erg van lichamelijk contact. Zo nu en dan heb ik er dus ook gewoon 2 op schoot, wat voel je je dan geliefd zeg! Gisteren maakte ik van een sjaal een soort draagdoek en zo hing Beppie tegen mij aan te slapen, super schattig, ze vindt dat echt heerlijk joh.
Buiten is ze echt al een stoere hond hoor. Warm gehouden door mijn gehaakte truitje trotseert zij weer en wind. Ze houdt mij prima in de gaten en loopt keurig mee. Ze is dol op plasjes doen in hopen bladeren, en die zijn er genoeg. De kids zijn ook helemaal weg van haar. Ze gaven ook altijd al Zusje een kusje voordat ze naar school gaan of naar bed en nu is dat ritueel uitgebreid met Beppie dr bij. Ze praten ook zo lief tegen die beessies:"dag Beppie, dag Zusje tot vanmiddag, dan ben ik er weer"das toch om op te vreten?? Kortom wij genieten enorm van onze gezinsuitbreiding en ondertussen maak ik ook nog alles in orde voor de markt aanstaande zondag in Den-Bosch!! Zo blijf je bezig.

Beppie

Ja mensen het is waar we hebben sinds gisteren avond gezinsuitbreiding!

Mag ik u voorstellen aan onze Beppie!

Het was een verrassing voor de kinders dus daarom heb ik er niets over op Facebook geplaatst aangezien dat de kinders tegenwoordig ook Facebook hebben en ik niet wilde riskeren dat ze het daar zouden lezen.

26 november was het een jaar geleden dat wij onze lieve Koosje hebben laten inslapen, een maand daarvoor hebben kwam Zusje bij ons. We hebben maar een paar weken 2 hondjes gehad maar vonden het super tof om er 2 te hebben. 7 december was Koosje dr verjaardag dus ook op die datum denk je weer extra aan alles wat er gebeurd is. Ik keek foto's terug en het begon weer te kriebelen. Toen ik op de site van de fokker keek zag ik dat ze nog 1 pup beschikbaar had dus ik ben haar gaan whatsappen en ze was er nog, alsof het zo moest zijn. Het leek wel een teken. De kids waren erbij dat ik keek op de site. Beppie heette daar nog Bulletje. Ik heb ze later verteld dat we haar niet gingen nemen.

Gisteren vertelde wij de kinderen al dat het een hele leuke dag zou worden maar zij snapten natuurlijk niet waarom. Na het eten speelden we een potje trivial persuit en ondertussen had ik appcontact met de fokker die er inmiddels bijna was. Toen ik haar de straat in zag rijden en parkeren zei ik dat ik naar de wc moest en ik liep naar buiten. Toen ik weer binnenkwam had ik de pup vast. Ook kwam de fokster achter mij aan. Helemaal verbaasd waren ze.

Ook Beppies moeder was meegekomen. Zusje stond wel even raar te kijken, lopen er in ene 2 soortgenoten in je huis en ze pakten ook nog eens zusje dr bot en als Zusje in de buurt kwam werd er naar haar gegromd dus kwam ze maar naast mij zitten en stond ze het allemaal eens met grote ogen te bekijken en dan ging ze er weer heen om te snuffelen. Interessant vond ze het in ieder geval wel.

Toen de fokster weg was was het nog steeds een dolle boel. De hondenkinders gunden elkaar amper rust. Toen ik Beppie even op schoot nam viel ze al snel om van de slaap. En ook zus ging out op de bank. Ik legde ze allebei saampjes in de bench en zo hebben ze geslapen tot vanmorgen 8 uur. Dus mijn baby heeft gewoon doorgeslapen! Wel een plasje gedaan in de bench, maar ach, dat kan gebeuren. Gelijk naar buiten gegaan met de meiden en Bep liep gewoon mee, zonder riem en deed ook keurig een plasje in de bosjes.

Het is weer een heerlijk moppie. Ze moeten nog wel wat aan elkaar wennen maar dat lijkt me vrij normaal. Ik denk wel dat t vriendinnen zullen worden en hoop dat ze heel veel samen kunnen ravotten en spelen en lief saampjes slapen.