zo'n dag

Het is zo'n dag...heel de dag ook.

Hij begon al zo en hij is nog steeds zo dus beter ga ik vroeg slapen en hoop ik dat morgen alles beter is en leuker en ontspannender. Vooral dat: ontspannend, dat lijkt me heerlijk.

Kinderen die luisteren, dat lijkt me fijn, kinderen die niet als een kudde spastische olifanten de trap op en af rennen en mij niet de hele dag bestoken met nutteloze vragen of opmerkingen. 

Vragen die beginnen ook altijd met :"mag ik..?".Opmerkingen, opmerkingen..dat is misschien iets te zacht uitgedrukt. Zelfs klikspanen is te zacht uitgedrukt. Het zijn gewoon een stelletje NSB'ers die elkaar proberen zwart te maken tegenover mij en zichzelf overal proberen uit te lullen: "Ja maar Storm die sloeg mij eerst in elkaar!!","Mama, Sam die doet.....blablablablablablabla..." "Ik heb echt niets gedaan"..

Ik hoor t niet, ik wil het niet horen ik sta uit...ik wil op vakantie naar een warm tropisch eiland, helemaal alleen, all inclusive, gewoon een weekje of zo, of een maandje...Heb het effe helemaal gehad.

Waar is de tijd gebleven dat kinderen nog gingen slootje springen? Hutten gingen bouwen? belletje lellen voor mijn part...Nee nu is alles waar geen beeldscherm bij komt kijken STOM en SAAAAAAI!!!! En als er even een beeldschermverbod is dan weten ze het niet meer, breekt er totale paniek uit. Want hoe overleef je zonder beeldscherm?? Dan moet ik dus gaan animeren of zo..

En daarbij komt dat ik ook nog eens erge last heb vandaag van mijn HAS ( Hormonale Agressie Syndroom ) en dat moet je zeker niet onderschatten. Daar helpen de grootste chocoladerepen niet tegen hoor. Eigenlijk heb ik gewoon zin om iemand op zijn smurf te tikken. Lang geleden dat ik dit zo erg had. Ben blij dat ik ze nu eindelijk op bed heb liggen.